Uitstap met de familie editie 2010

De uitstap die we dit jaar deden met de familie was deze keer in Diksmuide. Eerst dacht ik: Wat valt daar nu te beleven?” maar die gedachte verdween al snel toen we van de organisatoren vernamen wat er allemaal op het programma stond.

We brachten zo een bezoek aan de IJzertoren die, buiten mijn verwachting om, heel wat te bieden heeft. Deze toren bezoek je niet op 1-2-3, daar heb je aardig wat tijd voor nodig. De tentoonstelling over zowel WO I als WO II was heel leerrijk.

Voor mij was het bouwen van een vlot en er vervolgens een kleine vaart mee maken DE activiteit van dat weekeinde.
De eerste vraag was welk type we zouden maken. Hoeveel mensen moesten er mee en… die moesten natuurlijk allemaal plaats kunnen nemen.
Volgende vraag: Hoe begin je er in godsnaam aan. Als je dat nog nooit gedaan hebt dan is het wel even serieus over denken.
Plaatsen van de balken en ze op de juiste manier aan elkaar zien te krijgen.
We hebben er behoorlijk wat werk in gestoken, hard moeten sjorren, veel plezier mee gemaakt en vooral gezweet want het was behoorlijk warm.

Ook tonnen, of vaten moesten worden aangebracht aan de balken. Waar een binnenband van een fiets al niet goed voor is. Het vergde ook een speciale manier van aanbinden om die dingen niet te laten lossen.
Maar met een beetje goede moed, een zot gezicht, lachen en de nodige techniek lukte ook dat aardig.

Toen het vlot klaar was moest natuurlijk dat ding te water worden gelaten, op een manier dat niet alles terug uit elkaar donderde en… zonder dat er iemand een al te nauw contact maakte met het water, iets wat een neefje niet gelukt is maar dat was hoe dan ook zijn eigen fout. Gelukkig is ook dat goed verlopen.

Tijdens het varen zelf ondervonden we dat ons vlot goed bleef drijven maar dat het toch behoorlijk werken is om dat ding met roeispanen in beweging te houden. Er werden enkele spelletjes gespeeld en aardig wat gezongen. De ene zong al iets meer op de toon dan de andere maar dat heeft geen belang, als het maar gezellig was.
Het gaf iedereen ene kik dat ons vlot mooi bleef drijven. Niemand ging het water in. Het enige dat nat geworden was was ons lieve neefje (door zijn eigen toedoen, maar die had er dan ook plezier in) en mijn voeten omdat ik ze in het water liet hangen.

Op een avond deden we nog mee aan een quiz die Carl goed in elkaar had gestoken. OK, toegegeven, ik had verloren met mijn team maar het is nu eenmaal zo dat als er winnaars moeten zijn er automatisch ook iemand moet verliezen.

Nog een fotoalbum van een selectie van foto’s die genomen werden tijdens het weekeinde:

Volledig album bekijken